در اصل ۹۹ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران آمده است: “شورای نگهبان نظارت بر انتخابات مجلس خبرگان رهبری، ریاست جمهوری، مجلس شورای اسلامی و مراجعه به آرای عمومی و همه پرسی را برعهده دارد”. همچنین اصل ۹۸ این قانون، تفسیر همهی اصول قانون اساسی را هم از اختیارات شورای نگهبان خوانده است.
چند ماه قبل از انتخابات مجلس دهم در سال ۱۳۹۴، حسن روحانی، رئیس جمهور، در انتقاد از شیوهی نظارت شورای نگهبان بر انتخابات، سخنان مهمی بیان کرد و تمام پایههای حقوقی نظارت استصوابی را زیر سوال برد؛ که متاسفانه بازتاب چندانی نداشت. در حالی که نظارت استصوابی، یکی از بغرنجترین مسائل در عرصهی دموکراسی در ایران کنونی است.
اما ریشهی بحث نظارت استصوابی شورای نگهبان در کجاست؟
باید گفت که از سال ۱۳۵۸ که قانون اساسی با رفراندوم تصویب شد تا سال ۱۳۷۰، خبری از این نوع تفسیر از مفهوم نظارت نبود
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر