جمعی از دانشجویان در اعتراض به مصوبه «منشورخوابگاههای دانشجویی» بیانیه ای را صادر کردند. به دنبال تصویب یکسری از اعمال محدودیتها علیه دانشجویان تحت عنوان مصوبه «منشورخوابگاههای دانشجویی» ٬ دانشجویان با انتشار بیانیه ای اعلام کردند که زیر بار این مصوبه نخواهند رفت.
این منشور با هدف گسترش فشار و محدود کردن هرچه بیشتر دانشجویان تصویب و ابلاغ شده است. دانشجویان با نوشتن بیانیه ای خواهان تغییر آن شدند.
متن نامه اعتراضی دانشجویان نسبت به مصوبه «منشورخوابگاهها دانشجویی» که خواهان تجدیدنظردراین مصوبه شده اند به شرح زیر می باشد:
منشور اخلاقی خوابگاهها از همان بند نخست قانون را نقض میکند. به موجب منشور حقوق دانشجویی، آیین نامه انضباطی و شیوه نامه کمیته های انضباطی، تنها نهادی که مجاز است با دانشجو برخورد انضباطی کند، تنها و تنها کمیته های انضباطی دانشگاه است؛ قانون تصریح میکند کمیته های انضباطی حق ندارند این وظیفه را به هیچ یک از دیگر نهادهای دانشگاه تفویض کنند. اما می بینیم بند نخست منشور اخلاقی خوابگاهها، به “مدیریّت کل اداره امور خوابگاهها” این اجازه را میدهد که در صورت نقض مفاد منشور اخلاقی، در مورد “سکونت دانشجو در خوابگاه”
تصمیم گیری کند.
بنابراین منشور اخلاقی خوابگاههای دانشگاه تهران، فاقد وجاهت قانونی است و در واقع تنها قانون شکنی را ترویج میکند. به موجب مفاد مندرج در آیین نامه انضباطی، دانشجویان میتوانند به خاطر این قانون شکنی، از مدیریت کل امور خوابگاهها نزد کمیته انضباطی مرکزی دانشگاه تهران شکایت کنند. طبق قانون، کمیته انضباطی موظف است ظرف مدت ۱۰روز پس از دریافت شکایت دانشجویان، با خاطی (مدیریت کل اداره امور خوابگاهها) برخورد کند.
علاوه بر این، در بند نهایی آیین نامه انضباطی تأکید شده است که کلیه مقرراتی که با مفاد این آیین نامه در تضاد باشند، خود به خود باطل شمرده می شوند. بنابراین، نظر به تضاد ذکرشده، کلیه احکام منشور اخلاقی خودبه خود باطل هستند و قابل استناد نمیباشند.
این حکم در مورد متون مأخوذ از منشور اخلاقی نیز صادق است. بنابراین سند “منشور اخلاقی خوابگاه های دانشگاه تهران ” نیز خود به خود باطل است و مسئولان نمیتوانند به آن استناد کنند.
سایر مقررات خوابگاه نیز به همین ترتیب دچار اشکال هستند. در متن سند “ضوابط و مقررات سکونت در خوابگاه های دانشجویی دانشگاه تهران” دو گزاره وجود دارد که در حکم نقض قانون اند. در بخش اول این سند (مقررات عمومی خوابگاه) آمده است:
“چنانچه مشخص گردد که دانشجو در مورد خود اطلاعات نادرست داده است ضمن معرفی به کمیته انضباطی دانشجویان، سکونت وی لغو و جریمه مدت سکونت با احتساب پنج برابر هزینه سکونت درخوابگاه دریافت خواهد شد.” این گزاره بدان معناست که کمیته انضباطی دانشگاه تهران، حق انحصاری خود مبنی بر تصمیم گیری در مورد لغو اسکان را به “مدیریت کل اداره امور خوابگاهها” تفویض نموده است. همانطور که اشاره شد، متن قانون چنین تفویضی را به رسمیت نمیشناسد.
بنابراین اولا کلّ بندهای سند “ضوابط ومقررات سکونت در خوابگاههای دانشجویی دانشگاه تهران” از حیث اعتبار ساقط است و ثانیاً، هم کمیته انضباطی و هم مدیریت کل اداره امور خوابگاهها دست به قانونشکنی زده اند.
طبق مفاد آیین نامه انضباطی، دانشجویان میتوانند از تخلف این دو نهاد نزد “رئیس دانشگاه” رسماً شکایت کنند و رئیس دانشگاه نیز موظف است ظرف ۱۰ روز پس از دریافت شکایت، با خاطیان برخورد قانونی کند و نتیجه را به اطلاع شاکیان برساند.
علاوه بر این طبق مفاد منشور حقوق دانشجویان، ایجاد تبعیض جنسیتی میان دانشجویان از طریق وضع مقررات خاص برای یک جنس ممنوع است. بنابراین بند (ج) این سند نیز وجاهت قانونی ندارد.
خواست دانشجویان ابطال فوری قوانین و مقررات فوق الذکر میباشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر