روسیه و آمریکا ، ایران و عربستان را قدم به قدم به یک جنگ و درگیری نظامی تمام عیار و احیانا طولانی مدت هدایت می کنند.
نبود خردمندی در عربستان و تعصبات کور منطقه ای، نژادی و مذهبی بعلاوه غرور ناشی از دلارهای نفتی و توسعه ی بزک شده و سطحی ناشی از آن، همراه با کلیدداری اماکن مذهبی و همچنین دنباله روی شیوخ کوچک منطقه و تلقی همراهی کشورهای سنی متعصب باعث فرورفتن بیشتر در باتلاقی است که قدرتهای جهانی به عربستان دیکته می کنند.
از طرف دیگر ضرورت های نظام ایدوئولوژیک و معنوی ایران و همچنین ضرورت های حاکمیتی و حفظ اقتدار و امنیت کشور، عقب نشینی و یا میزان تحمل سیاست های جنون آمیز و هجومی عربستان را محدود می کند که نزدیک شدن و شکستن این محدودیت لاجرم به تقابل می انجامد.
نظام مغرور عربستان جهت تنبیه ایران و روسیه تولید نفت خود را دیوانه وار افزایش می دهد و روسیه به عنوان یک تولید کننده عمده نفتی قطعا بدنبال حذف این ابزار گردن کلفتی از عربستان خواهد بود . و این راه حل از طریق درگیری نظامی مستقیم ایران و عربستان بدست خواهد آمد . در این امتداد استفاده از پایگاه هوایی نوژه شاید یک همکاری استراتژیک محسوب شود اما تحریک بیشتر عربستان هم از پیامدهایی است که برنامه ریزان کرملین قطعا آن را در محاسبات خود وارد کرده اند.
هژمونی قدرت غرب نیز این درگیری را به نفع خود ارزیابی می کند. چه آنکه با تخریب زیرساخت های عربستان وابستگی این کشور پادشاهی به غرب فزونی خواهد یافت و در عین حال از میزان تهدید احتمالی اسرائیل کاسته خواهد شد ، در عین اینکه اسرائیل با فرصت طلبی و سوء استفاده از فضای موجود هم سیاست های داخلی خود را سهل تر دنبال خواهد کرد و هم با چنین تقابلی راس دشمنی اعراب را به سمت ایران منحرف کرده و خود را به عنوان یک دوست و حتی هم پیمان اعراب جا خواهد زد.
با ایجاد جنگی دوباره ایران نیز با نابودی زیر ساخت ها و سرمایه های ملی خود قدرت مانور و چنگ اندازی بر روی منافع غرب را از دست خواهد داد و یا حداقل با کاستی قابل توجه مواجه خواهد شد.
از نظر روسیه ایران هیچگاه یک متحد استراتژیک نبوده است و روسیه همیشه ایران را به عنوان یک کارت بازی دیده است. و در این بازی استفاده از کارت ایران، بزرگترین و ستیزه جو ترین رقیب نفتی خود را حداقل تا مدتی از دور رقابت خارج خواهد کرد. اگر چه همچون نگاه غرب به عربستان ، تضعیف ایران را موجب وابستگی بیشتر این کشور به خود ارزیابی می کند.
به هر حال اگر عقلانیت دو کشور ایران و عربستان (و نه حتی یک کشور) از تقابلی که متاسفانه اجتناب ناپذیر می نمایاند جلوگیری نکنند منطقه در آتش جنگی دیگر خواهد سوخت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر